W śwęta przyjechała do nas ćotka Lełónka[1] z Wolkowech.
Ćotky, to wy moze jï[2] ńe znota, ale tech Lełóncynech chopoków, to chyba kazden zno. Fajne chopoky, tylo ksyne za wyrywne. Jek gdźe pódo na muzyke, to zawdy późńej w remïźe muso nowe źerzeje robźeć.
Na scęśće ćotka przyjechała do nas sama pekałesem. Matka ługośćïła jó jek śe nolezy psennem plackem, a łoćec pocęstowoł ślywówko z jełowcówky. Na placek, to ćotka ńe była przepadźïwo, ale ślywówky ńe łodstoźała. Ńïc by w tem ńe było dźïwnego, zeby ńe ta przepoźedńa. Ćotka, to pobozno kobźeta jï na zartach śe ńe zno. Totez jek tylo łuśedlym do śwątecnego stoła, z ńejsca zacena moźeć nóm ło tej przepoźedńï, co to jó w jekejś kśąsce wycytała.
Godo tak:
- Sodóma gomore rozpustó pogońó – tak tero je na śweće. Ale juz ńe długo. W kśąsce pśïsaly, ze przed kóńcem śwata będo róźne znaky: Chłop z chłopem śe będźe zeńuł, a kobźeta ślub jem do. Murzyn zbźeleje, a Rusek scorńeje … łod brudu. Krozowatem śe rozprostujó włosy, a garbatem garby. Łysem jï scerbatem ńïc ńe łubędźe. Kobźety będó chodźeć w spódńach, a chłopy za ńeńï. Nałucyćele jï dochtóry do cysta wyschnó z głodu. Krowy będo duzo ryceć, a mało mleka dawać, a kokosy przestanó śe ńeść jï zachcó źęcej grzędów – tak jek tero w nasem rządźe. Łod tech dezudorantów, co to śe tero ńeńï ludźe pśukajó, to zrobźo śe dźóry łozónowe, a słonecko powypolo ludźom rozumy jï będo tylo te łamerykańske serjale w lewyzjï łoglądać. Do kośćoła będo śe lepśej łobłóceć jek modleć. Mądre łogłupśejó, a głupśe będó myśleć, ze zmądrzely. Jï tak nastąpśï kóńec śwata, a Pan Bóg cale ńe będźe muśoł w tem pomogać.
Jek ćotka Lełónka łod nas pojechała, to przez pore dńï ńe mókem przygładźeć cupryny, tak ńï włosy dęba stojały. Na scęśće łoćec me poćesuł jï łuspokojuł. Móżï, ze az do takej głupoty, to na śweće ńe dojdźe.
Leszek Czyż
[1] Kurpiowskie „ó” wymawiamy jak głoskę pomiędzy „o” a „u”.
[2] Kurpiowskie „ï” wymawiamy jak głoskę pomiędzy „i” a „y”.